سازوکار اثر
دیکلوفناک از مهارکننده‌های قوی آنزیم سیکلواکسیژناز است. این دارو پروستاگلاندین، پروستاسایکلین و ترومبوکسان را کاهش می‌دهد و به این روش اثر ضد درد و التهاب خود را نشان می‌دهد.
جذب ودفع دارو
دیکلوفناک از راه‌های‌خوراکی یا رکتوم به‌طور کامل جذب‌می‌گردد. حداکثر غلظت سرمی 2 ساعت‌بعد از مصرف خوراکی ایجاد می‌شود.اتصال پروتئینی دارو 99 درصد بوده ومتابولیت‌های دارو غیرفعال و نیمه عمر آن2 ساعت است. دارو عمدتاً از راه ادرار دفع‌می‌گردد.
موارد منع مصرف
- در بیماران حساس به آسپیرین یا دیگر داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی،
- در بیماران‌دچار پورفیری کبدی نباید مصرف شود.
- در بیماران دچار اختلالات کلیوی، کبدی یا قلبی با احتیاط و با حداقل میزان ممکن به‌کار رود. در ضمن وضعیت عملکرد کلیه مرتبا کنترل گردد.
- در بیماران دچار زخم معده فعال ازمصرف آن خودداری شود. همچنین‌بیماران با سابقه زخم بهتر است از مصرف این دارو پرهیز نموده و در صورت بروزصدمات معدی - روده‌ای مصرف آن قطع‌گردد.
- این دارو در افراد پیر و همچنین افرادی‌که سابقه حمله آسم و حساسیتی دارند بااحتیاط مصرف شود.
- طی 2 سال گذشته گزارشات متعددی ازفلج ناشی از تزریق دیکلوفناک در کودکان‌زیر ۱۳ سال به مرکز ثبت و بررسی‌عوارض جانبی داروها ارسال شده است.
عوارض جانبی احتمالی
عوارض گوارشی شامل تهوع، اسهال و خونریزی یا زخم معده ممکن است بروز نماید. واکنش‌های‌آلرژیک بویژه آنژیوادم، برونکواسپاسم و بثورات جلدی و نیز عوارضی نظیر سرگیجه، سردرد، اختلالات شنوایی مانند وزوز گوش و دفع خون از ادرار ممکن‌است ایجاد گردد.
تداخل‌های دارویی
در مصرف هم‌زمان بامهارکننده‌های آنزیم تبدیل کننده‌آنژیوتانسین (ACE)، سبب مهار اثر ضدفشار خون این داروها گردیده، و احتمالاخطر نارسایی کلیوی و بالا رفتن پتاسیم خون راافزایش می‌دهد. مصرف داروهای ضدمیکروبی از دسته کینولون‌ها مثل سیپروفلوکساسین همراه‌دیکلوفناک خطر بروز تشنج را افزایش‌می‌دهند. خطر سمیت کلیوی در صورت‌مصرف هم‌زمان سیکلوسپورین ودیکلوفناک افزایش می‌یابد. دفع لیتیوم و نیز احتمالاً متوترکسات به‌وسیله این‌دارو کاهش یافته، سمیت آنها افزایش می‌یابد. عوارض گوارشی شامل تهوع، اسهال، و نیز گاهگاهی خونریزی یا زخم ممکن است بروز نماید.
نظرات شما عزیزان:
| 
تبادل
لینک هوشمند
